تأثیر تیمارهای کودی پتاسیم و روی بر جذب عناصر پتاسیم، کلسیم، منیزیم، روی و نسبت K+/ Na+ و برخی پاسخ های فیزیولوژیک دو رقم کلزا در شرایط تنش شوری

شوری با تجمع بعضی یون‎های مضر در گیاه، سبب بروز اثرهای فیزیولوژیک منفی در رشد می‎شود. به­منظور بررسی تأثیر پتاسیم، کلسیم، منیزیم و روی بر خصوصیات مورفو-فیزیولوژیکی دو رقم کلزا در شرایط تنش شوری، آزمایشی در سال 1393 به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کرت‌های کامل تصادفی با دو عامل (عامل رقم و کود) و 4 تکرار در محل گلخانه پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، واقع در کرج انجام یافت. عامل کودی در 4 سطح با در نظر گرفتن حدود بحرانی عناصر غذایی پتاسیم و روی در خاک بود که شامل 500 میلی‌گرم پتاسیم بر کیلوگرم خاک (دو برابر مقدار بهینه پتاسیم OP)، 4/2 میلی‌گرم روی بر کیلوگرم خاک (دو برابر مقدار بهینه روی OZ)، 500 میلی‌گرم پتاسیم و 4/2 میلی‌گرم روی بر کیلوگرم خاک (دو برابر مقدار بهینه پتاسیم و روی OZP) و شاهد (حالت بهینه عناصر غذایی O) می­باشد و عامل رقم شامل دو رقم لیکورد و ساری گل بود. نتایج نشان داد در شرایط تنش شوری، کاربرد تیمار OP باعث شد، وزن خشک ریشه و بخش هوایی در رقم ساری گل به میزان 21 و 01/26 درصد نسبت به رقم لیکورد بیشتر افزایش یابد. در تیمار OP، غلظت کلسیم در بخش هوایی در رقم ساری گل 66/23 درصد بیشتر از رقم لیکورد بود. غلظت منیزیم در ریشه ساری گل 32/20 درصد کمتر از ریشه لیکورد بود همچنین رقم ساری گل به­جز در تیمار LOP، حداقل 38/5 درصد روی بیشتری نسبت به سایر تیمارها داشت. در تیمار OP، نسبت K+/Na+ در بخش هوایی رقم ساری گل بیشتر از ریشه آن بود. از آنجایی­که گیاهان در شرایط تنش شوری یون­هایی مثل سدیم را به بخش­های هوایی انتقال می­دهند که برای پایش این پدیده از نسبت پتاسیم به سدیم استفاده می‎شود، ولی این پدیده در رقم ساری گل بر عکس بوده و این امر نشان دهنده مکانیسم مستثنی رقم ساری گل برای مقابله با تنش شوری است در حالی­که رقم لیکورد فاقد این توانایی  بود.